غمم را شرح خواهم داد اگر پیدا کنم گوشی
...اگر پیدا کنم هم‌قدّ تنهاییم آغوشی
که‌ام؟ در وعده‌گاه خنجر و نیرنگ، سهرابی
میان آتشی از کینه و تهمت، سیاووشی
چنان بر چهره‌ام با غصه چنگ انداختی دنیا
!که از شادی نشانم نیست جز لبخند مخدوشی
من از صدها تَرَک در پای‌بست خانه آگاهم
دلم را خوش نخواهد کرد هیچ ایوان منقوشی
به دنبال هماوردم مرو، بیهوده می‌گردی
به قصد نفی و انکارم میا، بیهوده می‌کوشی

فریب جان ِسرشار از سکوتم را مخور روزی
...دهان، از خون دل وا می کند هر کوه خاموشی